Ik kon niet praten, bezat geen taal.
De stad was bewolkt door woorden,
maar ze zwegen.
Gapend hing het weer voor mijn ramen,
glimlachte af en toe, een beetje beduusd.
(Omringd door woorden was ik woordeloos,
omringd door liefde...)
Ik was het uitgedroogde moorddorstige leger,
dat al maanden wachtte op regen
en tegen de tijd vocht.
Hoe droog is droog als je er niet over kan praten.
Stel je nu een akoestiek voor in deze ruimte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten